عظمت حضرت علی اکبر(علیه السلام) از نگاه ابن کثیر دمشقی
مناقب متعددی از سوی مورخین و علمای فریقین در وصف و منقبت حضرت علی اکبر(علیه السلام)، نقل شده است. سخنان امام حسین (علیه السلام) بعد از شهادت آن بزرگوار، از جمله مناقب ایشان محسوب می شود. بعنوان نمونه، بعد از آنکه حضرت علی اکبر(علیه السلام) به شهادت رسیدند، امام حسین (علیه السلام) ضمن نفرین کردن قاتلین فرزندش، جملاتی را نیز بیان فرمودند. این جملات در بسیاری از کتب تاریخی شیعه و سنی نقل شده است. ابن کثیر دمشقی از مورخین سنی مذهب قرن هشتم هجری در این باره، چنین گزارش کرده است: «وکان أول قتیل قتل من أهل الحسین(علیه السلام) من بنی أبی طالب علی الأکبر بن الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ(علیهم السلام)، وَأُمُّهُ لَیْلَى(سلام الله علیها) بِنْتُ أَبِی مُرَّةَ بْنِ عُرْوَةَ بْنِ مَسْعُودٍ الثَّقَفِیِّ ..... فَقَالَ الْحُسَیْنُ(علیه السلام): قَتَلَ اللَّهُ قَوْمًا قَتَلُوکَ یَا بُنَیَّ مَا أَجْرَأَهُمْ عَلَى اللَّهِ وَعَلَى انْتِهَاکِ مَحَارِمِهِ؟ ! فَعَلَى الدُّنْیَا بَعْدَکَ الْعَفَاءُ.»[1]
اولین کسی که از خاندان امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا، به شهادت رسید حضرت علی اکبر(علیه السلام) بود. او پسر امام حسین و لیلی(علیهماالسلام) بود. هنگامی که حضرت علی اکبر(علیه السلام) به شهادت رسید، امام حسین(علیه السلام) خود را به بالین فرزند رسانید و چنین فرمود: خداوند، قومی که تو را کشت، بکشد؛ چقدر این مردم بر خدا و هتک حرمت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) گستاخ و بی‌باک گشته‌اند. بعد از تو، خاک بر سر دنیا.»
این سخنان زمانی معنا و مفهوم دقیق تری به خود می گیرد که بدانیم اباعبدالله الحسین و برادرش امام حسن مجتبی (علیهماالسلام) آقای جوانان بهشت(سیدی اهل الجنه) هستند. و لذا سخنانی که به زبان می آورند سخنانی صرفا از روی احساسات نبوده و قطعا منطقی عمیقی در پی آن سخنان حکمفرماست. برهمین اساس، هنگامی که امام حسین(علیه السلام) دنیای بدون حضرت علی اکبر(علیه السلام) را نفرین می کند، معلوم می شود جایگاه حضرت علی اکبر تا چه میزان بالا و والا بوده است.
