نظر امام خمینی (ره) درباره وهابیت

سوال
نظر امام خمینی (ره) در خصوص وهابیت و سعودی و عوام فریبی آنها با عنوان «خادم الحرمین» در ذیل خدمات عمرانی در مکه چیست؟

پاسخ
امام خمینی به رغم حفظ وحدت با سایر مذاهب اسلامی، پس از فجایع کشتار حاجیان به دست حکام سعودی به صورت کوبنده می گوید:

اگر در طائف واقع شده بود، این یک مسئله‏اى بود؛ مى‏گفتیم کشتند یک عده‏اى را اما در حرم واقع شده؛ حرمى که خدا از اول امنش قرار داده و الآن حرم مغصوب است در دست اینها. از اول هم این­طور بود؛ براى اینکه اینها چه­کاره‏اند که آمده‏اند خادم الحَرَمَیْن- خائن الحَرَمَیْن- شده‏اند؛ کى اینها را خادم الحرمین قرار داده؟ با چه وجهى اینها اسم مملکت اسلامى را تغییر داده‏اند از آنى که بود؛ «حجاز» را «مملکت سعودى» قرار دادند؟ مملکت سعودى به چه مناسبت؟ اینها مسائلى است که همه‏اش بغرنج است و ما نمى‏دانیم که از این عار چطور خارج بشویم. من واقعاً در مسائل خیلى تحمل داشتم؛ در مسائل جنگ، در همه اینها تحمل داشتم، اما این بى‏تحمل کرده من را. مسأله غیر از این مسائل است. آنچه ما امیدواریم، این است که خداى تبارک و تعالى با قدرت خودش حل کند مسائل را. و امیدواریم خداوند به همه ما توفیق بدهد که در این باره بى‏تفاوت نباشیم. در این ماه محرم بى‏تفاوت نباشند؛ مسلمین در دنیا بى‏تفاوت نباشند.[1]

در جایی دیگر می فرماید:

و اینک از فرصت استفاده کرده، به یکى از آیات کتاب کریم اشاره مى‏کنم، آنجا که فرموده است: ﴿أَجَعلْتُمْ سِقایَة الحاجِّ وَ عِمارَةَ المَسْجِدِ الحَرامِ کَمَنْ امَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ وَ جاهَدَ فى‏ سَبیلِ اللَّهِ لا یَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِى القَوْمَ الظّالِمینَ﴾.[2]

گویى آیه کریمه در همین عصر نازل شده و گویى براى آل سعود و امثال آل سعود در طول تاریخ و براى ملت مجاهد و بزرگ ایران و حجاج بیت اللَّه الحرام در عصر حاضر و امثال آنان در همه اعصار آمده است و خداوند تعالى مى‏فرماید: شما کوردلان آب­رسانى به حجاج و تعمیر مسجد الحرام را با ارزش آنانى که ایمان به خدا و به روز جزا آورده و در راه خدا مجاهده مى‏کنند، مساوى قرار داده‏اید. حاشا که اینان با شما مساوى نیستند و خداوند ستمگران را هدایت نمى‏کند.

آیا سعودی­ها و امثال آنان در طول تاریخ، ارزش خود را براى تهیه آب در مواقف حج و زرق و برق تعمیرات مسجد الحرام را، با ارزش­هاى مسلمانانى که به خداوند و روز جزا ایمان دارند و با نثار خون خود و جوانان مجاهد خود در راه خدا و براى دفع دشمنان خدا از حریم اسلام و حرم خداوند تعالى به­پاخاسته‏اند، مقایسه نکرده‏اند؟ و سعودی­هاى عصر حاضر، پا را فراتر از آن نگذاشته و بر مسلمانان افتخار نمى‏کنند؟ و با مجاهدان راه خدا آن نمى‏کنند که روى آمریکاى جهان­خوار و ارباب خود را سفید کرده است؟ و جالب توجه اینکه خداوند در این آیه ایمان به خدا و روز جزا را ذکر فرموده و از میان تمام ارزش­هاى اسلامى و انسانى مجاهده در راه خدا را با دشمنان خدا و بشریت انتخاب کرده است و در این انتخاب به همه مسلمانان تعلیم فرموده است که ارزش جهاد فوق همه ارزش­هاست. و آیا خداوند با ذکر ﴿وَ اللَّهُ لا یَهْدِى القَوْمَ الظّالِمینَ﴾ نمى‏خواهد بفرماید خداوند سعودی­هاى عصر را و تمام اعصار تاریخ را ستمگرانى بیش نمى‏داند که قابل هدایت نیستند و خداوند آنان را هدایت نمى‏فرماید؟ آیا ستمکارى بر حق و خلق و بر رسول خدا و امت بزرگوار حضرت رسول خاتم، بالاتر از آنچه آل سعود با کعبه و حرم امن الهى و با زائران مجاهد آن، که همه چیز و همه کس خود را در راه دوست و آرمان اسلام تقدیم کردند، مى‏توان تصور کرد؟ آیا جرم این مجاهدان که به فرمان خداوند تعالى نداى برائت از مشرکین را انجام داده‏اند، جز برائت از خدایان آل سعود و سعودی­هاى عصر حاضر و شاه حسین و شاه حسن و مبارک نامبارک و صدام عفلقى است؟ آیا سکوت در مقابل این ستمگری­ها که در طول تاریخ سابقه نداشته است، چیزى جز رضاى به این جرم و شرکت در ظلم و ستم ظالمین و ستمگران است؟ و در هر صورت آل سعود براى تصدى امور کعبه و حج لیاقت نداشته و علما و مسلمانان و روشنفکران باید چاره‏اى بیندیشند. [3]

 

 

[1] . صحیفه امام، ج20، ص371.

[2] . آیا سیراب کردن حجّاج و آباد ساختن مسجد الحرام را، همانند(عمل) کسی قرار دادید که به خدا و روز قیامت ایمان آورده و در راه او جهاد کرده است؟! (این دو) نزد خدا مساوی نیستند و خداوند گروه ظالمان را هدایت نمی­کند».

در تفاسیر نقل شده که طلحه گفت: من صاحب خانه کعبه­ام و کلید آن در دست من است، و عباس گفت: مسئولیت آب دادن به حجاج بر عهده من است. علی# فرمود: نمی‌دانید چه می‌گویید: من قبل از مردم به طرف قبله نماز خواندم و سابقه من در جهاد در راه خدا بیش از شماست. آن­گاه خدا این آیه را بر پیامبر اکرم^ نازل کرد:﴿أَجَعَلْتُمْ سِقَایَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ....﴾ (ر.ک: مجمع البیان، ج 5، ص 27؛ در المنثور، ج 3، ص 218).

[3] . صحیفه امام، ج20، ص352.